Op 30 april 2019 begon onze overlandreis. Mijn vriend en ik reisden per bus, trein, boot en taxi van Nederland naar Indonesië. Geen vliegtuig, geen eigen auto. Alles met openbaar vervoer. Tijdens de reis hield ik op mijn blog een dagboek bij. Per land vertelde ik over onze ervaringen, verassingen en spannende momenten. Dit verslag gaat over overland reizen over China.
Nĭ hăo! Bereid je voor op een bomvolle update gericht op een bijzonder land waar we ontzettend naar uitkeken: China. Gewapend met een 30-dagen visum volgden we een prachtige reisroute van noord naar zuid. Van de Chinese zijderoute naar megasteden Chongqing en Guangzhou en de kleine dorpjes van Yuanyang. We zagen woestijnen, rotsformaties en rijstterrassen. China is ontzettend divers en blijft ons iedere keer weer verbazen. Het was niet onze eerste keer in China. In 2015 bezochten we dit land ook al en reisden we van Beijing naar Hong Kong. Dit keer kozen we voor de westkant van het land en dat stelde niet teleur!
Maak kennis met politiestaat Xinjiang
Onze weg naar China begon in Kazachstan. We stapten in een 24-uursbus van Almaty naar Urumqi, hoofdstad van de Chinese provincie Xinjiang. Op papier al een lange rit, maar in de praktijk nog net wat langer. We vertrokken te laat, stonden uren vast bij de Kazachse grens en net voor Urumqi ging de bus kapot. Resultaat: een reisdag van bijna 30 uur. Toen we eindelijk in Urumqi aankwamen, waren we op! We checkten in bij ons hotel en besloten eerst wat uurtjes bij te slapen. Een hotel boeken in Urumqi is lastig, want veel hotels accepteren geen buitenlanders. De hotels die overblijven zijn óf prijzig óf in slechte staat. Wij kwamen in de laatste variant terecht. Op de gang rook het naar natte hond en in de kamer hing een duidelijke sigaretgeur. En de receptie was nog volop in kerstsfeer. Gelukkig bleven we één nacht.
Mee Naar het politiebureau in Turpan
Van Urumqi reisden we per hogesnelheidstrein naar Turpan en we merkten direct hoe strikt het toezicht is in deze Chinese provincie. Op het treinstation werd onze bagage uitgebreid gecontroleerd, brillendoekjes en Betadine werden ingenomen, we moesten slokjes uit onze waterflessen nemen terwijl de beveiligers toekeken en bij aankomst in Turpan werden we meegenomen naar het lokale politiebureau voor vragen. Uiteindelijk leverde het allemaal geen problemen op, maar het strikte toezicht voelde toch minder fijn.
Xinjiang: wel of niet gaan?
Achteraf gezien kijken we met gemengde gevoelens terug op de reis door Xinjiang. Cultureel gezien is de regio anders dan de rest van China en dat maakt het juist interessant. Er is genoeg te zien voor toeristen, dus daar ligt het niet aan. Helaas liggen al die leuke bezienswaardigheden best wel verspreid door de regio. Dat betekent: de portemonnee trekken voor het huren van een taxi en betalen van entree. Wij zijn budgetreizigers, dus het huren van een taxi voor twee personen was vaak al te duur. Maar de hoofdreden voor onze twijfels over Xinjiang is de strenge surveillance. De mini-politiestaat geeft mij als toerist geen fijn gevoel, maar nog belangrijker: het maakt het leven voor de lokale Oeigoeren een regelrechte hel.
Korte achtergrond: in de Chinese provincie Xinjiang woont een grote groep Oeigoeren (45%), een Turkse etnische minderheid. Zij leven op gespannen voet met de centrale Chinese overheid die de religieuze vrijheid aan de banden heeft gelegd en elke vorm van extremisme of radicalisering hard aanpakt.
Bijzonder stukje overland reizen: langs de Chinese Zijderoute
We lieten het strenge Xinjiang achter ons en gingen op ontdekking in de provincie Gansu. We maakten vier stops: Dunhuang, Jiayuguan, Zhangye en Lanzhou. Dunhuang is een klein stadje – voor Chinese begrippen – met een bijzondere ligging. Direct aan de rand van deze stad begint de Taklamakan woestijn. In deze woestijn bezochten we een prachtige oase met een klooster. Heel bijzonder!
Hoogtepunten: kleurenwoestijn en het einde van de muur
In Jiayuguan sliepen we voor het eerst tijdens deze overlandreis in een capsule hotel. Een capsule is privé slaapcabine voor één persoon. Ik dacht dat dit soort hotels alleen in Japan bestonden, maar ze zijn ook in China te vinden. Jiayuguan staat bekend als de plek waar de Chinese Muur eindigt (zie header foto). In 2015 bezochten we de muur bij Beijing en waren erg onder de indruk. Super tof om nu een ander stuk muur te hebben gezien! Van Jiayuguan reisden we per hogesnelheidstrein naar Zhangye. We vonden dit de leukste stad van de drie. We genoten van de street food op de Night Market en maakten een dagtrip naar het spectaculaire Danxia National Geopark. Op de weg terug vanuit Danxia ontmoetten we bovendien een aardige man uit Beijing die ons spontaan trakeert op een diner in een prachtig restaurant. Een onvergetelijke avond!
We sloten ons verblijf in de provincie Gansu af in Lanzhou. Deze stad is geen goede match voor een veganist, want restaurants lijken alleen maar vlees te serveren. Lanzhou staat bekend om de ‘Lanzhou Beef Noodles’ en ze lijken niets anders te serveren. Voor het eerst hadden we moeite om een tofugerecht te vinden. Na één nacht waren we hier snel weg.
Chongqing: een megastad waar niemand van gehoord heeft
Tijd om een grote sprong te maken! We stapten in een 11-uur durende trein en reisden net iets meer dan 1.000 kilometer zuidwaarts. Onze bestemming: Chongqing in de provincie Sichuan. De stad die geen enkele toerist lijkt te kennen, maar ondertussen is het één van de snelst groeiende steden ter wereld. Ik was erg nieuwsgierig wat deze onbekende megastad te bieden had.
Onze tong verbranden in Chongqing
De eerste avond in Chongqing trapten we in stijl af met een diner in een hotpot restaurant. Hotpot is een bekend traditioneel Sichuan gerecht en het staat te boek als ontzettend heet. We besloten een poging te wagen, want wij, doorgewinterde reizigers, konden die heetheid wel aan. Via Google Translate plaatsten we de bestelling en niet veel later kwam een grote schaal op tafel met een rode saus vol met chilipepers. Rondom de schaal werden bordjes met tofu en groenten neergezet. Vervolgens was het aan ons de taak de groenten en tofu in de rode saus te koken, eruit te vissen en op te eten. De eerste hapjes waren nog wel te doen, maar het duurde niet lang tot onze hoofden rood waren, de neus onophoudelijk begon te lopen en we elkaar met natte ogen aankeken. Ai, dat was toch wel heel erg pittig!
De dagen erop probeerden we een glimp op te vangen van megastad Chongqing. We struinden over de markten, liepen door de Ciqikou Old Town en zagen street art en graffiti. Wat mij vooral is bijgebleven, is hoe ontzettend groot deze stad is. Afstanden zijn gigantisch en iets gaan ondernemen, kan daarom veel tijd in beslag nemen.
China op z’n grootst: Guangzhou
Sprong nummer 2: met de hogesnelheidstrein 1.200 kilometer zuidwaarts naar Guangzhou. Dachten we dat Chongqing al groot was, Guangzhou doet er nog een schepje bovenop. Het stedelijk gebied van Guangzhou is met ruim 44 miljoen inwoners de grootste agglomeratie van China. We konden onze lange broeken inwisselen voor kortere versies, want Guangzhou is klam en warm. Ook werden we verrast door het Engelse niveau in supermarkten en metrostations. Voor het eerst tijdens onze China reis konden we Google Translate even opbergen.
overland reizen = ook visum zaken regelen
In Guangzhou gingen we op tempeljacht, want je kunt een aantal mooie Boeddhistische tempels hier vinden. Ook regelden we een visum voor onze volgende bestemming tijdens deze overlandreis: Vietnam. Je kunt dit visum ook online aanvragen, maar dan krijg je een 30-dagen visum. Ons plan is zo’n twee maanden in Vietnam te blijven. Alternatief is een 90-dagen Visum On Arrival, maar dit was geen optie voor ons. Je krijgt dit visum alleen op vliegvelden. Wij reizen overland. De enige optie die over bleef, was naar de Vietnamese ambassade in China te gaan. Gelukkig was het een simpel proces en paar dagen later waren we een prachtig 90-dagen visum rijker.
Spec-ta-culaire natuur in Yunnan
Het laatste deel van de Chinareis was gereserveerd voor de provincie Yunnan. Voor de laatste keer stapten we in de hogesnelheidstrein en reisden we van Guangzhou naar Kunming. De afstanden in China zijn gigantisch, maar gelukkig is het makkelijk te overbruggen met de moderne treinen. Kunming wordt de stad van de eeuwige lente genoemd vanwege de gematigde temperaturen. Helaas was tijdens ons verblijf de lente veranderd in een herfst, wat het was fris en regenachtig. Zelfs zo fris dat ik er een flinke verkoudheid aan over hield. Op de spaarzame zonnige dagen maakten we onder andere een dagtrip naar het bijzondere Stenen Woud. Een spectaculaire verschijning!
Prachtige Yuanyang rijstterrassen
Van Kunming reisden we met de bus zuidwaarts naar Yuanyang Xinjie. Dit stadje is een uitvalbasis om de indrukwekkende Honghe Hani rijstterrassen te zien. Ons bezoek viel gelijk met de oogstperiode. Een bijzonder moment waarbij je de rijstterrassen ziet veranderen van goudkleurige akkers naar waterbakken. Ook opvallend: we zagen voor het eerst amper Chinese toeristengroepen. Volgens mij was het stilte voor de storm, want een week later begon de 7-daagse nationale feestdag. Ieder jaar wordt in de eerste week van oktober de stichting van de Volksrepubliek van China gevierd (‘Golden Week’). Dit jaar (2019) was een bijzondere editie, want de Volksrepubliek bestaat 70 jaar. De Golden Week is ook het moment dat heel China op reis gaat in eigen land. Extra druk dus! Wij zorgden ervoor dat we vóór 1 oktober het land uit waren, zodat we mooi deze drukte konden ontlopen.
Tempo Overland reizen omlaag gooien in Vietnam
En dat was onze China reis in een notendop. Wat hebben we ontzettend veel gezien en meegemaakt! De provincies Gansu en Yunnan waren favoriet, maar ik had de rest van de route niet willen missen. Voor de reis heb ik lessen Chinees gevolgd en ik merkte dat een klein beetje kennis van de Chinese taal erg nuttig is. Zeker cijfers zijn handig om te weten, want dan weet je welk bedrag je moet betalen bij de kassa. China blijft een fascinerend land en wij komen zeker terug om meer te ontdekken. Maar nu is het tijd voor ontspanning in Vietnam. We hebben een 90-dagen visum voor dit mooie land, dus geen enkele haast. Even het tempo omlaag tijdens deze overlandreis.
Zàijiàn China!