Maak kennis met de dames van de Karen stam. Onder toeristen veelal bekend als de ‘Lang Nek Stam’, een veelbezochte toeristische attractie in Noord-Thailand. De term ‘Lang Nek’ verwijst naar de koperen ringen die de vrouwelijke leden van deze stam rond de nek dragen. Eén set weegt al snel vijf kilo. Dit gewicht drukt het sleutelbeen en de schouders naar beneden en daardoor lijkt het alsof ze een langere nek hebben.

De term ‘Lang Nek’ klinkt mij nogal commercieel en denigrerend in de oren, dus ik houd het bij de echte naam van de stam. De Karen dus. Een bergvolk dat Myanmar is ontvlucht door het jarenlange militaire geweld. Momenteel leven de Karen verspreid over Thailand, Myanmar en Laos. De Thaise regering staat de vestiging van de Karen in Noord-Thailand toe, enkel en alleen als de Karen ook hun leven openstellen voor de toeristenbranche. Hier krijgen ze een kleine vergoeding voor. Daarnaast verdienen ze de kost met de verkoop van handgeweven souvenirs en de opbrengst van de rijstvelden. Deze velden worden bewerkt door de mannelijke leden van de stam, deze zie je dan ook niet in het dorp. Tientallen jaren geleden was dit wel anders. De inkomstenbron van de Karen was toen de florerende opiumhandel.

Karen Thailand

Er gaan diverse verhalen de ronde over de reden waarom de vrouwen de ringen dragen. Zo zouden de ringen de vrouwen onaantrekkelijker maken voor mannen van andere stammen. Een ander verhaal vertelt dat de ringen bescherming boden tegen tijgers en bosgeesten die zo minder makkelijk in de nek konden bijten. Een derde verhaal vertelt dat de ringen verwijzen naar de nek van een draak, waarvan de Karen directe afstammelingen zouden zijn. Hoe dan ook, de ringen zijn een onderdeel van de cultuur.

Het is niet zo dat iedere Karenvrouw verplicht is om ringen rondom de nek te dragen. Dit is alleen bestemd voor meisjes die rond een bepaalde maantijd worden geboren. Echter in realiteit is het zo dat steeds meer Karen-meisjes de ringen gaan dragen om hiermee de kost te verdienen met de verkoop van souvenirs, ongeacht of ze nu rond de juiste maantijd zijn geboren of niet. Deze meisjes kunnen hierdoor niet naar school gaan in het nabijgelegen dorp. Een treurige ontwikkeling, maar ook nodig voor de Karen om geld te kunnen verdienen en het voortbestaan van de bergstam te kunnen garanderen.

karen thailand bergstam

Binnengaan van het dorp van de Karen voelt als het binnenstappen van een middeleeuwse openluchtmuseum. Afgezet tegen een prachtig groen oerwoud staan her en der houten hutjes. Over de binnenplaats scharrelen wat kippen rond en de honden stoeien vrolijk met elkaar. Het lijkt een idyllisch plaatje te zijn, maar voor mij voelt het alsof ik een menselijke dierentuin binnenloop. Open hutjes achter elkaar waar de Karen-vrouwen wachten op hun moment om gefotografeerd te worden. Het is voor mijn gevoel een toeristische attractie, waarbij de ene groep toeristen na de andere binnenstroomt om met z’n allen aapjes te gaan kijken. De vrouwen zijn geen vrouwen meer, maar veranderen in objecten om over te praten, over te roddelen en aan te zitten.

Enigszins ongemakkelijk liep ik in stilte langs de hutjes. Met respect keek ik iedere vrouw  of ieder meisje aan, deelde een glimlach en bekeek het handwerk waar zo hard aan gewerkt was. Een kleurrijke sjaal, een kralenketting of een kleibeeld. Het is ambacht, maar ook hun inkomstenbron. En dus heb ik hier en daar ook wat gekocht om daarmee de Karen vooruit te helpen. Toch bleef ik dat vreemde gevoel houden. Want iets kopen, betekent ook deze toeristenshow in stand houden. En dus meer meisjes die niet naar school kunnen gaan omdat ze ervoor kiezen ringen te dragen… Op dit moment is er echter geen alternatief voor de Karen. Het is moeilijk om hier een mening over te vormen. De toeristen betekenen gewoon inkomsten. Bovendien is dit leven in Noord-Thailand beter dan het eerdere leven in Myanmar vol met onderdrukking en geweld.  Het enige wat ik je kan aanbevelen is, als je besluit de Karen te bezoeken, de vrouwen met respect te behandelen. Een glimlach uit te wisselen en aandacht te hebben voor het feit dat het hier gaat om mensen, niet objecten.

Karen bergstam noord-thailand

Karen thailand bergstam

Wat is jouw mening? Zou jij de Karen stam bezoeken?

Author

"Don't let your dreams be dreams. Go live your dreams. Go travel".

10 Comments

  1. Wat een goed stuk! Ik ben in Thailand bewust niet bij van die stammen op bezoek geweest omdat het voor mijn gevoel één grote poppenkast is. Ik heb altijd het idee dat iedereen zijn ‘normale’ kloffie aantrekt als de toeristen weg zijn. Maarja, ik snap ook wel dat die mensen geld moeten verdienen. Moeilijk, moeilijk! Zou jij het mensen aanraden?

    • Esther Reply

      Ja, het is moeilijk hè. Daarom vond ik dat deze post geschreven moest worden, beide kanten moeten belicht worden. Het liefst zou ik willen dat de Karen onderdeel worden van de Thaise samenleving, en dat deze toeristenshows niet meer nodig zijn. Maar dat heeft tijd nodig. Voor nu is dit leven voor de Karen beter dan het eerdere leven in Myanmar. Maar de dreiging ontstaat dat meer meisjes ringen gaan dragen en daardoor niet naar school gaan, alleen maar om geld te verdienen. Het moet dus niet te ver doorslaan. Oftewel, de toeristen brengen geld binnen, maar hoe meer toeristen er komen, hoe meer meisjes met ringen. Deze Karendorpen moeten dus niet te lang duren.

  2. Nog vorige maand werden tijdens een bomvolle tour ergens bij een Karen village gedropt. Eigenlijk wilden we al niet uitstappen, maar deden het toch maar. Toen we het dorp inliepen en entreegeld moesten betalen, om naar MENSEN te kijken, weigerde ik. Het voelde zo dubbel en onethisch, net alsof je inderdaad naar een dierentuin gaat (waar ik al niet van houd). Maar nu ik jou verhaal lees, zie ik dat je een punt hebt. Toch vermijd ik liever dit soort plekken en hoop ik stilletjes dat de stroom toeristen afneemt en de Karen een andere inkomstenbron vindt…

    • Esther Reply

      Het is moeilijk, want niet gaan betekent ook geen inkomsten voor de Karen. En dan moeten ze op zoek gaan naar ander manieren van geld verdienen. Je weet niet waar dat naar toe leidt. Deze dorpen moeten gewoon niet te lang bestaan, het is in mijn ogen een tussenoplossing op weg naar een beter leven.

  3. Interessant verhaal.. Wij zijn vorig jaar in het noorden van Thailand geweest, maar hebben deze stam bewust niet bezocht. Op iedere “straathoek” bij wijze van werden er tours aangeboden en we hebben er veel van gehoord.. Toch denk ik niet dat wij, als reizigers zijnde, dit soort dingen in stand moeten houden.. Maar tsjah, dat deze mensen ook hun geld moeten verdienen daar heb je ook weer gelijk in! Beetje dubbel dus.. Lastig!

    • Esther Reply

      Ik vind het ook moeilijk hoor, want toeristen houden wel dit soort praktijken in stand. Aan de andere kant, wat is de andere optie voor de Karen? Ik zie er geen. En op deze manier verdienen ze in ieder geval een beetje geld om een leven op te bouwen.

  4. Wat een bijzonder verhaal… Ik vind het altijd erg intrigerend dit soort verhalen. Ik weet niet of ik de stam zou bezoeken. Ik vind het altijd lastig om in te schatten. Dat is net als met de indianen in Amerika. Aan de ene kant is toerisme één van hun weinige manieren om inkomsten te generen en aan de andere kant blijft men hierdoor ook wel hangen in een soort slachtofferrol. Moeilijk om te omschrijven, maar dat gevoel krijg ik er altijd bij. Wel mooie foto’s trouwens, prachtige kinderen!

    • Esther Reply

      Ja, het blijft een dubbel gevoel. Maar inderdaad, dit soort problemen heb je over de hele wereld. Het blijft een lastig verhaal.

  5. Vorig jaar was ik in Thailand en heb er ook bewust voor gekozen om niet naar zo’n stam te gaan.
    Ik was me er al bewust van hoe het daar aan toe ging (door zulk soort artikelen op internet die ik had gelezen) en besloot dat ik daar niet aan wilde deelnemen. Het heeft weinig meer met authentieke cultuur te maken en wordt alleen maar gebruikt om geld afhandig te maken en zoals jij ook zegt gaan er dan kinderen niet meer naar school. Maar aan de andere kant is het wel hun manier om geld te verdienen. Maar ja het blijft een beetje mensonterend.

    Maar ja, dat geldt dan ook weer voor die tours dat je op olifanten gaat rijden. Het afwegen van de keuze die je neemt hierin blijft super lastig natuurlijk. Wel een goed artikel heb je geschreven, want kan me best voorstellen dat mensen zich er niet bewust van zijn!

    • Esther Reply

      Dankje voor je reactie Farah. Het klopt wat je zegt. Het is geld voor hun, maar ten koste van scholing van de kinderen. Maar als dit er niet is, waar halen ze inkomsten dan vandaan? Langzaamaan zal er verbetering komen, het is een kwestie van tijd. Dat is ook zo met de olifantenritjes. Deze dieren worden al jaren fysiek mishandeld voor entertainment. Voor de mahouts zijn deze ritjes inkomsten, maar langzaamaan moeten ook zij overgaan naar nieuwe inkomsten. Tijd zal het leren, maar wegkijken heeft in ieder geval geen zin. Daarom dit artikel, want het is belangrijk het bewustzijn te vergroten.

Write A Comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.