Thailand staat bekend om haar gastvrijheid en vriendelijkheid. Overal waar je komt, word je begroet met een glimlach. Alles is mogelijk en elke vraag wordt beantwoord met een ‘yes, yes’. Het lijkt erop als het woord ‘nee’ niet bestaat in de Thaise taal. Dat is nog eens een positieve levensinstelling, toch? Maar het kan ook nogal frustrerend zijn, zoals ik ondervond tijdens een rit van Ayutthaya naar Bangkok.

Op de laatste dag in Bangkok besloten we vroeg in de ochtend de trein te pakken richting het oude Ayutthaya. We hadden een ochtendje de tijd om deze oude spot te ontdekken, voordat we aan het einde van de middag terug in Bangkok moesten zijn voor de nachttrein. Dit moest haalbaar zijn. Het was een uurtje heen en een uurtje terug met de trein. Tenminste, in theorie. In de praktijk stap je in een boemeltrein die de grootste moeite heeft om het drukke Bangkok uit te komen. Om de haverklap staat dit ijzeren monster weer stil. Dus een klein uurtje in de trein veranderde al snel in een uur en drie kwartier. Afijn, het was het waard want in Ayutthaya werden we beloond met een prachtige tempeltocht langs eeuwenoude stoepa’s, chedi’s en ruïnes. Op de weg terug naar het treinstation opperde onze tuk-tuk chauffeuse de optie ons terug te brengen naar Bangkok. Niet per tuk-tuk, maar met de comfortabele auto van haar neef. Natuurlijk tegen een goed prijsje. Deze vriendelijkheid overrompelde ons in eerste instantie, maar tegelijkertijd ging ook het alarm van achterdocht branden. Echter de neef wuifde alle twijfel weg. De vriendelijkheid straalde ervan af én hij kwam wel vaker in Bangkok dus wist precies waar we heen moesten. En na wat prijsonderhandelingen stapten wij in de auto richting Bangkok. Goed geregeld dachten we zo.

Thailand verkeer

Na een klein half uurtje kwam als snel de ‘Stad der Engelen’ in zicht. Op mijn vraag hoe lang het nog rijden was, antwoordde hij een klein kwartiertje. Gerust ging ik weer achterover zitten. Echter het kwartiertje ging voorbij, maar de omgeving veranderde niet. Sterker nog, het zag er niet eens bekend uit. Mijn vriend begon al onrustig te draaien op zijn stoel en vroeg met een strenge toon ‘Are you sure you know where to go?‘. Niet geheel verrassend was het antwoord: ‘Yes, yes, I know where it is‘. In tegenstelling tot mijn vriend had ik er nog vertrouwen in en dus besloten we het nog even aan te kijken. De man was gewoon even de weg kwijt. Dat kan toch gebeuren in dat grote Bangkok?

Even later moest ik toch echt op mijn woorden terugkomen. De rit werd steeds ongemakkelijker. Abrupt slaat de neef links af, en dan weer rechts. Vervolgens draait hij een nauw straatje in, maakt een stop en vliegt met zijn telefoon de auto uit. Eenmaal terug in de auto vragen we aan hem wat hij ging doen. Een vaag antwoord volgt, maar eigenlijk was het duidelijk dat hij gewoon de route ging vragen. Ons ongeduld nam toe, maar de neef geeft aan dat het nog maximaal 10 minuten duurt en dan waren we er. Het was een leugen, want we bleven maar rondjes rijden. Langzaam werd het ons duidelijk dat de neef niet de weg kwijt was, maar gewoon geen idee had waar we heen moesten. Dit toegeven was voor hem niet mogelijk, want dat staat gelijk aan gezichtsverlies. En dus besluit mijn vriend de handdoek in de ring te gooien. Hij dirigeert de neef te stoppen, geeft hem een paar honderd Baht en vlucht de auto uit. Verbijsterd volg ik snel.

Thailand verkeer

En daar staan we dan. In de buitenwijken van Bangkok langs een zeer drukke weg. Gelukkig zagen we al vrij snel een vertrouwde kleurige taxi. Eenmaal in de taxi vragen we chauffeur hoe ver het centrum nog is. Het antwoord: 45 minuten. 45 minuten! We waren niet eens in de buurt.

De Thaise vriendelijkheid. Aan de ene kant een prachtig onderdeel van de cultuur, aan de andere kant kan het zeer frustrerend zijn. Want soms betekent ‘ja’ ook echt ja, en soms wordt er ‘ja’ gezegd, maar wordt er eigenlijk nee bedoeld. De Thai zullen vrijwel nooit het woord ‘nee’ uitspreken, want dat betekent complete gezichtsverlies. Het is dus aan jou om te bepalen wat er precies wordt bedoeld.

Wat is jouw ervaring met de Thaise vriendelijkheid?

Author

"Don't let your dreams be dreams. Go live your dreams. Go travel".

8 Comments

  1. Grappig verhaal 🙂
    Op de eilanden van Thailand heb ik exact hetzelfde mee gemaakt. Onze taxi wist zeker te weten waar het was. Anderhalf uur later stonden we in het verkeerde dorp. Snel een andere chauffeur aangeschoten en nog net op tijd voor de excursie 🙂

    PS: Erg mooie blog. Ik blijf je volgen!

    • Esther Reply

      Dankjewel voor je reactie Jenna (en de complimenten!). Het is dus geen onbekend verhaal onder de Thailand-reizigers.

    • Esther Reply

      Ja gelukkig hebben we die gehaald! Die nacht hebben we ook flink gelachen om die chaotische dag.

  2. Haha leuk verhaal! Typisch Thais 🙂 Blijf zulke verhalen schrijven, erg leuk. Ik ben fan!

    • Esther Reply

      Aah dankjewel voor zo’n positieve reactie! Dat doet me echt goed om te horen:)

  3. Is inderdaad heel erg frustrerend, het eeuwige JA zeggen maar NEE doen of denken. Na 3 jaar hier te wonen moet ik zeggen dat *het went lol, of beter, je leert ermee te leven… je moet ook wel want het is niet anders. Rustig blijven is dan de enige optie 🙂

    • Esther Reply

      Dankjewel voor je reactie Marian! Na drie jaar zal het zeker gaan wennen, maar het blijft toch vervelend niet precies te weten wat er bedoeld wordt.

Write A Comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.