De metrodeuren sluiten en we rijden weg. De bordjes van Piccadilly Circus, Westminster en Baker Street trekken aan ons voorbij. Langzaam verlaten we steeds meer het centrum van Londen. Dit is geen foutje. We zijn niet in de verkeerde metro gestapt. Geheel bewust rijden we naar de buitenwijken van Londen. Neasden om te precies te zijn. Een wijk die op zichzelf niet bijster interessant is. Je kunt hier terecht voor het Wembley-stadion en een rondje IKEA. Ben je niet op zoek naar de nieuwste Zweedse woonaccessoires, dan sla je dit gedeelte van Londen al snel over. Zonde, want hier staat ook een van grootste Hindoeïstische tempels buiten India, de BAPS Shri Swaminarayan Mandi. Het witte marmer van deze tempel staat in scherp contrast met de grauwe grijze kleuren van de omliggende woningen en parkeerterreinen. Dit maakt het juist zo’n een verfrissende verschijning. En tel daar ook nog het Indische sfeertje bij op, en je waant je even aan de andere kant van de wereld.

Temple London India

Het is ook niet zo gek dat deze tempel juist hier in deze buitenwijk staat. Een groot deel van de inwoners van Neasden hebben een Hindoeïstische achtergrond. En toen het idee naar voren kwam om deze tempel te bouwen, heeft de lokale gemeenschap ook een groot deel van het geld ingelegd. In totaal kostte deze tempel 12 miljoen pond. En het resultaat mag er zijn. De buitenkant bestaat uit 2.000 ton Italiaans marmer dat in India door meer dan 1.500 beeldhouwers is bewerkt. Een enorme klus, en dan te bedenken dat deze tempel in slechts 2,5 jaar (!) gebouwd is.

Temple London India

Temple London India

Temple London India

Na de nodige veiligheidscheck zetten we onze schoenen weg in aparte mannen- en vrouwenkamers en schuifelen we ons een weg door de tempel. Het sprankelende witte marmer van de buitenkant heeft plaatsgemaakt voor Birmees en Engels houtsnijwerk. Het plafond bestaat uit diverse koepels waardoor het licht prachtig invalt op de donkereiken kamers. Mijn handen beginnen te jeuken om een foto te nemen, maar helaas mochten de camera’s niet mee naar binnen. Ook begrijpelijk, het blijft toch een heilige plek.

We schuifelen zachtjes verder naar de hoofd mandir (de gebedskamer), terwijl we aan onze zijkant een groene binnentuin passeren. Blijkbaar hadden wij een perfect moment uitgekozen om naar de mandir te gaan, want de gebedskamer zat vol met geknielde mensen en kinderen. Of we even snel een plekje wilden zoeken, want de ceremonie kon elk moment beginnen. Gewillig volgen we dit verzoek op en zoeken volgens de lokale tradities een plaatsje op de grond. De mannen vooraan, en de vrouwen daarachter. Drie gouden deuren zwaaien open en de pandits komen naar buiten om de aanwezigen te zegenen. Mooi om mee te maken, maar ik ben vooral afgeleid door de kamer waar ik zit. Een kleurrijk tapijt afgewisseld met tientallen marmeren pilaren. Ieder gedecoreerd met de mooiste figuren. De bovenkant van de kamer wordt gedomineerd door een enorme marmeren koepel. Terwijl ik deze details één voor één in mij opneem, sluiten de gouden deuren alweer en is de ceremonie voorbij. Kort maar krachtig. Ach het maakt niet uit, want ik heb zeker genoten. We schuifelen naar buiten en werpen nog één blik op de tempel. Wat een bijzonder stukje India in Londen.

Ben jij ook zo verrast zoals ik was?

Author

"Don't let your dreams be dreams. Go live your dreams. Go travel".

2 Comments

    • Esther Reply

      Nee, ik ook niet. Daarom was ik ook zo verrast zo’n bouwwerk in Londen te zien!

Write A Comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.